Puberverdriet in het kwadraat

‘Bijna al mijn jongeren zijn momenteel als vrijwilliger aan het werk op zomerfestivals. Toen ik eens ging kijken, zag ik ze stralen en genieten!‘ Denise De Bondt is voogd van “Niet Begeleide Minderjarige Jongeren” en getuigt over het wel en wee van deze jongeren. 

  • Arnoooo (CC BY-NC-ND 2.0) Arnoooo (CC BY-NC-ND 2.0)

Ze voelen zich duidelijk in hun nopjes, “mijn” jongens. Hun werk wordt gewaardeerd en ze “horen er bij”. Ik kan er dan ook enorm van genieten hen te zien lachen. Superfijne momenten zijn dat, ook voor mij.

Toch weet ik als hun voogd dat dit niet altijd zo is. Altijd liggen hun demonen wel ergens op de loer. ’s Nachts of op momenten dat ze zich eenzaam voelen, of ook gewoon tijdens hun normale activiteiten kunnen ze opeens getriggerd worden. Bij voorbeeld door een klein meisje dat op hun zusje lijkt, een man met een stem die hen aan hun vader doet denken, een bericht op het internet over hun geboortedorp.

Altijd liggen hun demonen wel ergens op de loer.

We weten uit ervaring allemaal wel dat pubers zeer kwetsbaar zijn: de moeilijke zoektocht naar hun eigen persoonlijkheid, het gevecht met hun eigen lichaam in verandering, de strijd met hun hormonen, het zich altijd afzetten tegen gezag… In de moeilijke overgang tussen kind en volwassen zitten, maar noch het ene noch het andere zijn. Moeilijk. 

Mijn jongens worstelen ook met al die dingen. Maar voor hen houdt het daar niet op. Zij moeten ook de gruwel verwerken die ze in hun geboorteland en onderweg naar hier hebben meegemaakt.

Ik zie hen proberen om te gaan met het besef dat ze in sommige gevallen helemaal alleen op de wereld staan, dat ze hun ouders en de rest van hun familie vermoedelijk nooit meer zullen zien. Dat valt bijzonder zwaar voor jongeren die uit een cultuur komen waar familie net zo belangrijk is. 

Nu staan ze helemaal alleen in een wereld die hen onbekend is en die ze stapje voor stapje moeten proberen begrijpen. Veel tijd wordt hen hiervoor niet gegund want ze moeten van dag één meedraaien in ons systeem. We geven die mannen een t-shirt en een jeansbroek zodat ze er uitzien zoals westerlingen en gaan er dan ook vanuit dat alles is opgelost. Tijd om te rouwen over hun verlies hebben ze ook nog niet gekregen, ze moeten functioneren in een school, een opvangcentrum, een lokaal opvanginitiatief met regeltjes en afspraken en vooral “sancties” als ze zich niet aan die regels houden. 

Sancties tegen verdriet

Sommige van mijn jongeren zijn in de twee jaar dat ze hier zijn ook al verschillende keren verhuisd van opvangplaats. Telken moeten ze zich aanpassen aan nieuwe regeltjes. Ik ben bijzonder fier op mijn mannen omdat ze zich meestal zo goed houden, maar is het verwonderlijk dat sommigen onder hen af en toe instorten? Door en door verdrietig zijn ze.

Ik heb er enkele die zichzelf fysiek pijn doen om de pijn in hun hart minder te voelen.

Ik heb er enkele die zichzelf fysiek pijn doen om de pijn in hun hart minder te voelen. Een van tracht met alcohol even alles te vergeten. Die jongens kampen met enorme trauma’s.

Door hen veel aandacht te geven en te luisteren naar hun verhaal tracht ik ze te ondersteunen. Ik moedig hen aan hun verdriet te uiten. Ook al gaat alles hier schijnbaar goed, dan nog blijven die gastjes met enorm verdriet, rouwproces en trauma’s achter.

Ik ondervind vooral op momenten dat er een keerpunt komt, ze daar heel gevoelig aan zijn. Een van mijn jongens doet het op alle vlakken heel goed: prima schoolresultaten, een verblijfsstatuut, binnenkort gaat hij alleen wonen en net op dit moment stort hij in… De reden? Het uiteindelijke besef dat hij hier zijn leven helemaal alleen, zonder zijn familie, zal moeten opbouwen…..

500 meter

Het kan nog erger. Wat zeg je tegen zo een jongen die asielaanvraag geweigerd ziet omdat hij toevallig 500 meter buiten het “onveilige” gebied woonde, zodat hij volgens onze overheid wel degelijk “veilig” terug kan? Ik weet het niet.

Wat zeg je tegen zo een jongen die asielaanvraag geweigerd ziet omdat hij toevallig 500 meter buiten het “onveilige” gebied woonde, zodat hij volgens onze overheid wel degelijk “veilig” terug kan? Ik weet het niet.

Ik tracht zo veel mogelijk te luisteren,  zonder te oordelen,  en hen te vertellen dat ze op elk uur van dag of nacht met hun verhaal bij me terecht kunnen. Soms krijg ik dan effectief ook een telefoontje, maar heel soms is ook de wetenschap dat ik er ben voor hen voldoende om het weer even te laten rusten…

We zoeken ook steeds psychologische begeleiding maar die is niet altijd zomaar voorhanden. Niet alle jongeren willen dat. Het zal sowieso voor vele van die jongeren jaren duren vooraleer ze alles wat ze meemaakten, een plaatsje kunnen geven.

Ik ga ze na verloop van tijd ook allemaal moeten loslaten. Een moeilijk proces en ik hoop dan ook dat ze verdere ondersteuning krijgen in hun zoektocht naar een stabiel bestaan. Dat ze omringd worden door lieve mensen met een hart op de juiste plaats.

Oprechte dank dan ook aan de organisatoren van de zomerfestivals. Het is fijn om de jongeren er bij te laten horen.

Die gedachten gaan door mijn hoofd wanneer ik ze zo bezig zie op het festival. Maar dat alles is nu heel even niet aan de orde, vanavond glunderen ze, een fijn gevoel dat ik heel graag en heel lang wil koesteren. Knap werk mannen! Een ploeg om fier op te zijn.

Carpe Diem.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Voogd van Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen

    Naast een druk professioneel leven is zij sinds 2015 ook voogd van een aantal Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen ( NBMV ).  De teksten gaan over haar ervaringen als voogd, ma

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.