Moet de Syrische familie, geweigerd door Theo Francken, in een gammel bootje de zee over?

Ik hoorde Theo Francken echt woest worden:  ‘Als die Syrische familie gelijk krijgt, om zomaar met een visum België binnen te komen en asiel aan te vragen, moet ik dan in de toekomst toelaten dat binnenkort 60 miljoen mensen naar hier komen?’  En hij besloot zijn optreden op televisie met de woorden: ‘Dat ze in Beiroet blijven, bij die andere Syriërs daar…’ Het was een klaar en duidelijk standpunt, neen, die mensen moeten hier niet zijn.

  • © Vriendschap zonder Grenzen Sinds augustus 2015 deelt Vriendschap zonder Grenzen elke vrijdag gratis ontbijt uit aan de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel © Vriendschap zonder Grenzen
  • © Vriendschap zonder Grenzen Sinds augustus 2015 deelt Vriendschap zonder Grenzen elke vrijdag gratis ontbijt uit aan de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel © Vriendschap zonder Grenzen
  • © Vriendschap zonder Grenzen Sinds augustus 2015 deelt Vriendschap zonder Grenzen elke vrijdag gratis ontbijt uit aan de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel © Vriendschap zonder Grenzen

Hoe kan deze Syrische familie uit Aleppo weg geraken, zonder visum?

Dat is het grootste probleem. De weg naar Europa is  voor vluchtelingen, die nu nog moeten overleven in het dagelijkse oorlogsgeweld van Aleppo, zo goed als afgesloten. Turkije moet elke Syrische vluchteling die via de zee naar Griekenland over wil, tegenhouden. Zo staat het in het akkoord afgesloten met Europa. Bovendien, vanuit Griekenland doorreizen naar hier is eveneens onmogelijk. De Balkanroute is met vers opgetrokken muren ook afgesloten.

Hoe dan wel weg geraken, zonder visum? En dit met 2 kindjes, samen met hun mama en papa? De enige uitweg is dan doortrekken naar Libië, daar de boot op, over de Middellandse zee.

Diezelfde dag kwamen de laatste cijfers binnen, van de mensen gestorven op zee. 3800 zijn er geteld sinds januari, wat betekent dat 1 op 88 vluchtelingen die de oversteek over zee wagen, verdrinken… De middellandse zee is meer dan ooit een kerkhof. Moeten die ouders, samen met hun 2 kleine kinderen ook hun leven wagen, over zee, om eindelijk in vrede te kunnen leven? Of krijgen ze de kans op een veilige legale manier hun aanvraag voor asiel in te dienen? 

Beiroet, Istanbul of Brussel?

© Vriendschap zonder Grenzen

Sinds augustus 2015 deelt Vriendschap zonder Grenzen elke vrijdag gratis ontbijt uit aan de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel

Moet die Syrische familie dan maar in Beiroet blijven bij de andere Syriërs? Of in Istanbul?

Ja, effectief, waarschijnlijk is de vader zich 3 maal gaan aanbieden aan de Belgische ambassade in Beiroet. Er bestaat immers geen Belgische ambassade in Damascus. Het is Istanbul, Turkije, of Beiroet in Libanon. In de beide landen is het overleven van vluchtelingen uiterst moeilijk.

In Istanbul leven meer 1,9 miljoen Syrische vluchtelingen. De kinderen werken er om hun familie te helpen overleven. Dat heb ik met eigen ogen gezien in Istanbul.

In Libanon, een land met amper 4,5 miljoen inwoners, wonen meer dan 1,2 miljoen Syrische vluchtelingen de laatste jaren zijn toegekomen. Ook daar is het eerder overleven dan leven. In kampen, in zeer precaire omstandigheden, waar werken, naar school gaan, uiterst moeilijk is.

België heeft het voorbije jaar 39.990 vluchtelingen opgevangen, waaronder 10.295 Syriërs. Het voorbije jaar hebben 60% van deze vluchtelingen een positief antwoord gekregen, wat wil zeggen een 20.000 tal… en dit op een bevolking van 11 miljoen mensen.

Zijn we dan overspoeld? Of kunnen we dat aan? Zeggen we dan dat deze Syrische familie welkom is bij ons, of zeggen we: blijf in Beiroet…

Ik kies het eerste. 

Tenlasteneming

Is dat zo gemakkelijk voor een Belgische familie om een familie uit Syrië bij zich uit te nodigen?

De angst bij Francken dat nu plots honderden Belgische families een dergelijk engagement zouden aangaan, is totaal uit de lucht gegrepen.

We hebben hier te maken met een uitzonderlijk geval, van een familie die in staat is, financieel en ook wat betreft behuizing, een Syrische familie bij zich op te nemen, en dus een visumaanvraag te laten indienen. Dit zou niet zomaar elke Belgische familie kunnen.

Dit veronderstelt dat de familie die uitnodigt, de Belgische familie dus, kan bewijzen genoeg inkomen te hebben, om voor het onderhoud van de uitgenodigde familie in te staan. Zij moeten een tenlasteneming indienen, bewijzen leveren met loonbriefjes, belastingsaangiftes enz.

Er wordt een minimum van basisinkomen vereist om een tenlasteneming te kunnen indienen. Dit zijn heel strenge en hoge voorwaarden. De angst bij Francken dat nu plots honderden Belgische families een dergelijk engagement zouden aangaan, is totaal uit de lucht gegrepen.

Zomaar vluchten

Zijn we dan voor ‘open grenzen’ ? De vraag is veeleer: gaan mensen zomaar weg uit hun land? Is het zo plezierig je land te ontvluchten?

Hun hoop is, als eindelijk de oorlog stopt, terug te kunnen keren naar hun land, en daar mee hun land herop te bouwen. 

Vluchtelingen zelf willen niet liever dan in hun land te blijven. Als het maar veilig, is, als het maar leefbaar is, als hun kinderen maar naar school kunnen gaan. Maar de realiteit is echter totaal anders.

Syrië kent in eigen land meer dan 7 miljoen inheemse vluchtelingen, naast meer dan 4 miljoen vluchtelingen in de landen rond Syrië en Europa.

Het merendeel van deze vluchtelingen leven in landen rond Syrië zelf, met de hoop zo snel mogelijk terug te keren naar hun huis. Het is een minderheid die tot in Europa geraakt. En ook die vluchtelingen hopen uiteindelijk naar hun land terug te kunnen keren, en dit met recht en rede. Velen onder hen zijn hooggeschoolde mensen, hebben studies gedaan, hebben diploma’s, hadden werk in Syrië. Hun hoop is, als eindelijk de oorlog stopt, terug te kunnen keren naar hun land, en daar mee hun land herop te bouwen. 

Wat nodig is, dat mensen niet meer ‘moeten’ vluchten, dat mensen niet moeten  leven onder bommen en oorlogsgeweld, dat mensen kunnen werken, aan landbouw kunnen doen, naar school kunnen gaan. Of ze nu in Afrika leven, of elders in Azië, of in het Midden oosten… 

 

Riet Dhont is medewerker van Vriendschap zonder Grenzen, een netwerk van vrijwilligers die actie voeren en solidariteit bieden aan vluchtelingen. Dit netwerk is een initiatief van de PVDA.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.