Hollaback! in Brussel

Ik woon in Brussel. Dat is na ruim een decennium niet alleen een état d’être maar ook nog steeds een statement. De stad waar ‘they paved paradise and put up a parking lot’ zoals Joni Mitchell dat zo mooi zingt. Bij dat nummer moet ik altijd denken aan de fijne combine Vanden Boeynants en zijn betonmaatje Charly Depauw die om het eufemistisch uit te drukken hun stempel op de stad hebben gedrukt. Niet alleen torsen wij die kwalijke fouten uit het verleden mee, elke dag nog ondergaan we de grillen van sommige Brusselse politici.

Het enigma van deze stad, is dat wij inwoners, hier niet elke dag op straat komen en een beter bestuur eisen. Dat wij met zijn allen verder ploeteren. Kniediep in het zwerfvuil.

Het ongelooflijke potentieel van deze stad, en het halsstarrig weigeren om dat potentieel aan te boren, het fascineert me schier eindeloos. Zo’n burgemeester die negatieve berichtgeving wegzet als fait divers en overdrijvingen van mensen die nog niet goed beseffen dat ze in een grootstad wonen. Alsof alle bewoners middle class yuppies zijn met lange tenen. Al die middelmatige bestuurders, houden zij dan niet van deze stad?

Flirten met satire

Brusselaars onder elkaar hebben het niet zo vaak over de politiek van hun stad als pakweg de Antwerpenaren. Want het zit hier ook verdomd ingewikkeld in elkaar. Ik krijg het nog altijd niet goed uitgelegd aan leken, die gemeenschappelijke gemeenschapscommissie.

Nieuwsgaring over politiek in Brussel, het is altijd flirten met satire. Je kan een kranteninterview met een Brusselse beleidsmaker niet lezen zonder je te verslikken in je koffie. Kris Lauwers van de MIVB in De Morgen: “De tweede geldmachine is natuurlijk de klant,” zegt hij. “Die moeten we ongetwijfeld meer uitmelken. We moeten naar een situatie waar het openbaar vervoer wordt betaald tegen zijn werkelijke prijs.” En nog, over abonnementen. “Met dat systeem moedig je mensen aan om zoveel mogelijk het openbaar vervoer te gebruiken.” De spectaculaire toename van het aantal reizigers zou in elke andere stad als een pluim op de hoed worden gestoken, hier gebeurt het omgekeerde. De uitspraken werden na luid protest genuanceerd maar ‘de tafel plakt’ en de kaarten lagen er.

De man die aan Ribaucourt op de bus stapte en in plaats van zijn Mobibkaart, een handwapen liet zien. Die bleek van de politie te zijn. Dat verzin je toch niet?

Twee pagina’s, opnieuw in de weekendkrant, over straatprostitutie, midden in een woonwijk.

Nooit saai

In Sint-Joost mag je na 19 uur op het voet-en fietspad parkeren. Dat is niet het charmante surrealisme dat deze stad typeert, dat is dedain voor de mensen die er wonen. Die slordigheid, dat hier zoveel kan, ja, dat is best prettig. Maar je krijgt er de armoede niet mee weg, de straten niet mee opgeruimd, de kanaalzone niet mee ontwikkeld.

Ja, ik duizel van het immense culturele aanbod, in minstens twee talen. Van de diversiteit, alleen al aan cafés… Je eet hier beter dan waar ook ter wereld, in alle mogelijke prijsklassen. Terkamerenbos in het weekend, dat is bijna Central Park! Ik woon in Brussel met een passie. Omdat het hier gebeurt. Omdat wie de wereld rondom hem beter wil begrijpen, hier daar elke dag de kans toe krijgt. Omdat ik hier uitgedaagd word. Omdat het nooit saai is.

Maar het is niet omdat ik mij niet kan inbeelden elders te wonen dan hier, dat ik niet mag dromen, nee, eisen, dat de dingen hier beter worden! De grootste onvrijheid is denken dat het niet anders kan.

Belgisch kampioenschap fietsdiefstal

Voor elke dilettante of uitgebluste bestuurder, zijn er een hoop mensen die dan maar zelf de handen uit de mouwen steken. Ze werken stil en hard, en met de glimlach.

Tegenover iedere baronie staan er talloze groepen mensen die zich vaak belangeloos inzetten voor hun stad en zijn bewoners. Er zijn volkstuinen, filmhappenings in stadskankers, gratis skatelessen, bewonersbevragingen, opruimacties, tijdelijke parken, een bye bye bycicle website, het Belgisch kampioenschap fietsdiefstal, een app om gay bashings te melden, acties rond de ‘parkeerbeleiden’ (Van Dale kent geen meervoud van ‘beleid’ maar heeft duidelijk nog nooit in Brussel geparkeerd).

Voor elke balorige en baldadige jongere zijn er twee op zoek naar een fuifzaal, een lokaal voor zijn of haar jeugdbeweging, een podium voor wat hij of zij wil tonen.

Lik op stuk

De meisjes van Hollaback Brussels gaan ‘street harassment’, het publiekelijk lastigvallen van vrouwen, met stoepkrijt en ludieke actie te lijf. ‘They Hollaback’, ze roepen terug en geven opdringerige mannen lik op stuk. Op een website verzamelen ze getuigenissen van meisjes en vrouwen die nare ervaringen hebben met mannen in de openbare ruimte.

Loesje kalkte ooit op de muur: het lijkt simpel, want dat is het ook. Als het in andere steden kan waarom hier dan niet? Er is hier van veel te weinig (plaatsen in een goede school, degelijke sportinfrastructuur, visie op stedelijke planning) en van andere dingen teveel (zwerfvuil, auto’s, kapotte roltrappen).

Nu alle campagnes voor 14 oktober op gang worden getrokken daag ik politici uit het zo goed te doen als de bewoners die zij menen te vertegenwoordigen en die zij dienen. Een lokaal mandataris hoeft niet ver te zoeken om een interessant programma bij elkaar te schrijven met frisse ideeën die in deze stad het paradijs onder het beton kunnen blootleggen. U mag voor een keer in de zakken van de inwoners van uw gemeente zitten: steel hun ideeën, laaf u aan hun creativiteit en doorzettingsvermogen, laat u inspireren door hun strijdlust.

Want wij zijn het waard.

En wij verdienen beter.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Coördinator van Vzw Toestand

    Bie Vancraeynest is coördinator van Vzw Toestand, een organisatie die leegstaande of vergeten gebouwen reactiveert tot tijdelijke en autonome socioculturele centra.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.