1 facebookbericht, 151 huizen, 1.593 Palestijnen, 50 jaar bezetting

‘Alles lijkt te wennen. We kunnen niet anders dan vaststellen dat de bezetting van Palestina na 50 jaar – althans voor zij die er niet wonen – bijna genormaliseerd lijkt.’ 11.11.11-directeur Bogdan Vanden Berghe betoogt in deze opinie dat daadkracht tegen de Israëlische nederzettingenindustrie wel degelijk iets in beweging kan brengen om internationaal recht eindelijk te laten gelden. 

  • © The Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD) De vernietiging van Palestijnse huizen door Israëlische troepen is systematisch © The Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD)
  • © 11.11.11 © 11.11.11

In de eerste week van 2017 werden de huizen van 151 Palestijnen vernietigd. Een nauwelijks originele actie. In 2016 vernietigden Israëlische troepen niet minder dan 1.089 Palestijnse gebouwen, waardoor 1.593 Palestijnen op straat kwamen te staan. 2016 was een uiterst destructief jaar voor de Palestijnen, maar ook in 2015 werd er behoorlijk veel vernietigd. Alles lijkt te wennen, en het is misschien daarom dat we begin dit jaar eerder over het facebookbericht van Abou Jahjah hoorden dan over de zoveelste inbreuk op de conventie van Genève.

We kunnen niet anders dan vaststellen dat de bezetting van Palestina na 50 jaar – althans voor zij die er niet wonen – bijna genormaliseerd lijkt. ‘Daar is toch niets aan te doen’, klinkt het. En Belgische en Europese politici kijken de andere kant uit.

‘Daar is toch niets aan te doen’, klinkt het. En Belgische en Europese politici kijken de andere kant uit.

Objectief bekeken hebben we hier nochtans te maken met één van de grootste onrechtvaardigheden uit de recente geschiedenis: resolutie na resolutie wordt door Israël aan de kant geschoven, terwijl bezet Palestijns gebied al 50 jaar op sluipende wijze geannexeerd wordt.

Alleen al het afgelopen jaar werden duizenden nieuwe illegale Israëlische nederzettingen gebouwd, met alle catastrofale gevolgen vandien voor de gewone Palestijn die in de schaduw van een nederzetting leeft. Palestijnen hebben nauwelijks toegang tot water en landbouwgrond, hun bewegingsvrijheid wordt ernstig ingeperkt, ze krijgen zelden een vergunning voor de bouw van ziekenhuizen en scholen, en zijn regelmatig het slachtoffer van aanvallen en aanslagen door Israëlische kolonisten. 

Dadels uit nederzettingen

50 jaar en zoveel internationale pogingen later lijkt het probleem Palestina quasi onoplosbaar. Toch verzamelen de komende dagen ministers en diplomaten in Parijs en Brussel om opnieuw de impasse in het Israëlische-Palestijnse vredesproces te bespreken. De gesprekken volgen op een belangrijke démarche van Obama en zijn buitenlandminister Kerry in de VN-veiligheidsraad.

Omdat de VS – voor het eerst sinds lang - zijn vetorecht niet gebruikte om Israël te beschermen,  werd resolutie 2334 aangenomen. Die resolutie roept op  tot een onmiddellijke bevriezing van het Israëlische nederzettingenbeleid en vraagt VN-lidstaten systematisch de relaties met Israëlische nederzettingen droog te leggen. Zowel politiek als economisch moet het Israëlische nederzettingenbeleid zo tegengewerkt worden.

Die aanpak heet ‘differentiatie’: een systematisch onderscheid tussen Israël en Israëlische nederzettingen in bezet gebied. Zoals het verbieden van de import van nederzettingenproducten. Geen boycot van de hele staat Israël, wel een boycot van Israëlische nederzettingen die illegaal zijn onder internationaal recht. Economie en politiek als hefboom om vrede en het internationaal recht te promoten.

Weg met dadels uit nederzettingen in mijn supermarkt, weg met banken die leningen verstrekken aan kolonisten, weg met een politiesamenwerking tussen België en Israël die onrechtstreeks het oppakken van ‘terroristische’ jongens steunt. 

Alleen, dan moet het wel gebeuren. Weg met dadels uit nederzettingen in mijn supermarkt, weg met banken die leningen verstrekken aan kolonisten, weg met een politiesamenwerking tussen België en Israël die onrechtstreeks het oppakken van ‘terroristische’ jongens steunt.

Voor een deel gebeurt dit al. Zo sluiten Europese richtlijnen uit juli 2013 de nederzettingen uit van Europese financieringsmechanismen, en werden in november 2015 richtlijnen uitgevaardigd over de etikettering van nederzettingenproducten (die Israël vrolijk naast zich neerlegt).  In België nam het federale parlement in november 2016 ook een resolutie aan die de federale regering vraagt het differentiatiebeleid te verdiepen.

Al die wetgeving is prima, maar in de praktijk blijft hij te vaak hangen op papier. Van de uitvoering komt veel te weinig of zelfs niets terecht. Vraag is waar we deze inertie aan moeten wijten. Is het onverschilligheid? Is het omdat onze politici er niet genoeg van wakker liggen?

In een heel groot deel van de wereld, wellicht bij een meerderheid van de wereldbevolking, wordt de Palestijnse kwestie – en de politieke laksheid waarmee Westerse leiders ermee omgaan – niet begrepen, noch aanvaard. 11.11.11 sluit zich daar al jaren bij aan. Het is de énige mogelijke positie als je gelooft in internationaal recht.

Internationaal recht

De vraag is vooral aan welke kant van de geschiedenis we graag zouden staan. Aan de kant van Trump, die de Amerikaanse ambassade ongegeneerd naar Jeruzalem wil verhuizen en de nederzettingenexpansie geen strobreed in de weg wil leggen? Of toch maar liever aan de kant van het internationaal recht?

De opflakkering van het geweld in Palestina en Israël leidt ook bij ons regelmatig tot onrust. Het is niet langer mogelijk om ons af te sluiten van externe conflicten: zolang Europa geen concrete actie onderneemt tegen de Israëlische bezetting worden die interne spanningen enkel aangewakkerd. 

Misschien kunnen we hier al beginnen: in maart zal de Hoge VN-Mensenrechtencommissaris een database publiceren van alle bedrijven die betrokken zijn in de Israëlische nederzettingenindustrie. Ik stel voor dat we daarvoor alvast wat aandacht voorzien. In de tussentijd zou het fijn zijn als onze beleidsmakers werk maken van een doorgedreven anti-nederzettingenbeleid. Te beginnen bij dit weekend.

 

Bogdan Vanden Berghe, Directeur 11.11.11

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.