Malinese journalist maakt reportage over migratie in Brussel

Mahadi Diouara behaalde diploma’s in handelsrecht en internationale handel, en had dus helemaal niet het plan om in de journalistiek te gaan. ‘Maar in 2012 viel Mali ten prooi aan een opstand en een terroristische bezetting van tweederde van het grondgebied. Dat maakte het voor westerse journalisten onmogelijk om in dat gebied nog te werken, want ze riskeerden ontvoering en erger door de terroristen. Alle internationale media zaten bijgevolg geblokkeerd in de hoofdstad Bamako.’

Mahadi is zelf afkomstig uit het noorden, meer bepaald uit de regio Gao. Daardoor had hij de noodzakelijke contacten en netwerken om informatie van ter plaatse onmiddellijk te kunnen doorgeven ‘Daardoor geraakte ik gekend en vroegen verschillende internationale journalisten me om artikels te schrijven of videoreportages te maken. Voor dat laatste had ik al wat basistechnieken zoals kadrage, montage en geluid onder de knie.’ Eerste gaf Thomson Reuters Mahadi de kans zich bij te scholen als beeldreporter, daarna bood Alhabar TV een vergelijkbare scholing aan. ‘Ik heb intussen gewerkt met verschillende internationale journalisten die actief waren in Mali, zoals Emanuel Brun van Reuters en Francois Riwey, correspondent van 24 in Mali.’

‘Ik heb de reis van Bamako tot Agadez samen met migranten afgelegd als een van hen. Ik wou Mali, Burkina Faso en Niger doorkruisen zoals zij dat doen.’

Tot de hoogtepunten van de jonge journalistieke carrière van Mahadi Diouara behoort het onderzoek dat hij samen deed met Lucas Destrijcker, een Belgische journalist die (toevallig?) zijn carrière begon bij MO*. ‘Ons onderzoek was gericht op de migratieroutes in de Sahara. Ik heb daardoor de kans gehad om de reis van Bamako tot Agadez samen met migranten af te leggen, want ik had me voor een van hen uitgegeven. Om goed te weten wat migratie voor hen echt betekent, wou ik Mali, Burkina Faso en Niger doorkruisen zoals zij dat doen. Op basis van dat onderzoek hebben we artikels gepubliceerd en wilden we ook een documentaire maken over de Afrikaanse migratieroutes – maar bij gebrek aan middelen is dat deel van het project onafgewerkt gebleven.’

Het migratiethema is Mahadi Diouara blijven interesseren. In 2018 schreef hij een uitgebreid stuk voor Vivanews in Mali over de Soninke, de migratiegemeenschap bij uitstek in Mali. ‘Voor de Soninke is migreren cultureel’, zegt Mahadi. En dat boeide hem extra. En nog in 2018 schreef hij het scenario voor een langspeelfilm Regret, waarin de realiteit van migratie in de Sahara opnieuw centraal zou staan.

Mahadi Diouara heeft de voorbije week een reportage gemaakt in België, over migratie. De focus was transitmigratie, maar uiteraard werd “onze reporter terplaatse” geconfronteerd met de complexe realiteit die niet netjes in afgescheiden hokjes onder te brengen is. Een eerste vaststelling: ‘Om het migratiebeleid te kunnen analyseren, moet ik de staatsinrichting van België begrijpen. En dat is niet eenvoudig, want ze is helemaal anders dan van de landen die ik ken.’

Mahadi is nog volop bezig met het verwerken van zijn talrijke interviews. Maar dit bleef alvast hangen: ‘Wat moreel verdedigbaar is vanuit het perspectief van mensenrechten en duurzame ontwikkelingsdoelen, lijkt in België politiek onaanvaardbaar of niet haalbaar.’

***

Mahadi Diouara is de tweede van drie Mondiale Baanbrekers die MO* dit jaar uitnodigt naar Brussel. Journalisten uit India, Mali en Egypte komen reportages maken in België omdat elk land een ontwikkelingsland is, ook België. De eerste Mondiale Baanbreker was Stella Paul uit India, die een reportage maakte over de klimaatprotesten in België, en hoe die zich verhouden tot de duurzame ontwikkelingsdoelen (sdg’s).

De duurzame ontwikkelingsagenda van de Verenigde Naties werd door alle landen van de wereld ondertekend. Daarmee verbinden ze zich allemaal tot 17 duurzame ontwikkelingsdoelen (sdg’s), en erkennen ze dus ook dat ze allemaal “ontwikkelingslanden” zijn, op een of andere manier, of een of ander vlak. Toch blijft het Westen zichzelf zien als scheidsrechter in het debat over duurzaamheid, ontwikkeling en mensenrechten. Wij oordelen over het Zuiden, en het Zuiden krijgt bijna nooit een stem om onze ontwikkeling te beoordelen. Daarin brengt MO* verandering.

De journalisten uit India, Mali en Egypte naar België maken reportages over respectievelijk ons klimaat-, migratie- en genderbeleid. Zij zullen een journalistieke spiegel ophouden waarin we ons eigen ontwikkelingsprogramma kunnen zien. Want doelstellingen zijn pas universeel als ze voor iedereen gelden en als ze door iedereen beoordeeld kunnen worden.

Het project Mondiale Baanbrekers wordt mogelijk gemaakt door een subsidie van de Europese Unie via het Frame, Voice, Report! programma.

Verplichte melding: Dit artikel is geproduceerd met financiële steun van de Europese Unie. De inhoud van dit document is de volledige verantwoordelijkheid van MO* en kan in geen geval worden beschouwd als een weerspiegeling van het standpunt van de Europese Unie.