Landbouw heeft al derde van areaal uitgeput

In de voorbije dertig jaar is de consumptie van natuurlijke rijkdommen wereldwijd verdubbeld en de vraag naar voedsel blijft toenemen. Tegelijk is een derde van het areaal dat geschikt is voor landbouw nu al ernstig gedegradeerd, vooral als gevolg van industriële landbouw. Dat blijkt uit de Global Land Outlook (GLO), een lijvige studie in opdracht van de VN.

15 miljard bomen

Elk jaar gaan 15 miljard bomen verloren en verdwijnt 25 miljard ton vruchtbare grond. Meer dan 1,3 miljard mensen zitten gevangen op verslechterende landbouwgrond, waardoor de concurrentie om voedsel, water en energie drastisch toeneemt.

Kleine boeren, vrouwen en inheemse gemeenschappen zijn volgens het rapport het meest kwetsbaar. Dit omdat ze erg afhankelijk zijn van de opbrengsten van hun land en moeilijk toegang hebben tot infrastructuur en economische ontwikkeling.

‘Landdegradatie en droogte zijn wereldwijde uitdagingen die rechtstreeks verband houden met de meeste, zo niet alle aspecten van veiligheid en welzijn, vooral met voedselzekerheid, werkgelegenheid en migratie’, zei Monique Barbut van UNCDD, de instantie die op het VN-verdrag tegen woestijnvorming toeziet, bij de voorstelling van het rapport. ‘Als het aanbod van gezond en productief land opdroogt en de bevolking groeit, neemt de concurrentie toe, binnen staten maar ook wereldwijd.’

Trends keren

Maar in het probleem ligt ook de oplossing, stelt de studie. Als de huidige trends gekeerd kunnen worden door efficiëntere planning en duurzame landbouwpraktijken, kan dat ook de ontwikkeling in het kader van de duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG’s) versnellen.

‘Meer dan 250 miljoen mensen krijgen nu rechtstreeks te maken met verwoestijning, en nog eens een miljard mensen in meer dan honderd landen lopen risico’, zegt Achim Steiner, directeur van het VN-milieuprogramma. ‘Onder hen zijn veel van de armste en meest gemarginaliseerde mensen ter wereld. Door het verlies van land te stoppen kunnen we een gezond en productief leven bieden aan iedereen, inclusief water- en voedselzekerheid.’