Compromis binnen handbereik voor VS en Iran

Iran en de VS lijken elkaar voorzichtig te naderen in de onderhandelingen over het Iraanse atoomprogramma. Beide landen geven ruimte om het over de laatste heikele punten eens te worden, voor de deadline van zondag.

De verklaringen van de beide ministers van buitenlandse zaken, John Kerry en Javad Zarif, na de gesprekken van afgelopen zondag en maandag, geven ruimte voor een positieve interpretatie. Beide ministers lijken een mogelijkheid te zien om de Iraanse verrijkingscapaciteit te beperken tot rond het huidige niveau van 10.000 operationele reactoren.

Hoe lang die afspraak zou moeten gelden, daarover zijn ze het nog niet eens, maar het onderhandelen hierover is begonnen. Zodra de termijnen die ze eisen naar elkaar toekruipen, kunnen de landen wellicht concluderen dat ze liever concessies doen dan een mogelijke deal te laten schieten.

Positieve toon

De toon van Kerry was een stuk positiever dan die van een hoge ambtenaar, vorige week, die Iran nog beschuldigde van een onwerkbare positie. En een interview met Zarif in de New York Times duidde ook op beweging aan Iraanse zijde. “Ik kan proberen een akkoord uit te werken waarin wij onze huidige niveaus zouden handhaven”, aldus Zarif tegen journalist David Zanger.

De Wall Street Journal wist donderdag via een diplomaat te melden dat Iran heeft voorgesteld om het aantal centrifuges te bevriezen op 9.400, grofweg het aantal dat in werking is. Iran heeft nog 9.000 nieuwe gebouwd, maar nooit in werking gezet. Die zijn waarschijnlijk vooral bedoeld geweest om onderhandelingsruimte te creëren.

Uitbraaktijd

Kerry zei dinsdag op een persconferentie dat 19.000 reactoren te veel zijn, waarmee hij de suggestie wekte dat halvering – en dus acceptatie van de 9400 – een optie was. Belangrijk voor de VS is vooral de “uitbraaktijd”, de tijd die Iran nodig heeft om uranium te verrijken voor een kernwapen. Met zo veel centrifuges is die tijd twee of drie maanden, en Washington wil een uitbraaktijd van zes tot twaalf maanden. Maar dat kan ook door de voorraad laagverrijkt uranium te beperken tot bijna nul.

Volgens de New York Times zei Zarif dat Iran wilde garanderen dat de nucleaire brandstof zou worden omgezet in oxide, en dat het “gedurende het akkoord niet de mogelijkheid zou bouwen om het weer in gas te kunnen converteren.” Dat betekent dat het niet geschikt gemaakt kan worden voor een bom. Hiermee zou, zei hij, de uitbraaktijd langer worden dan een jaar.

Duur

Ook over de duur van het akkoord wil Zarif wel onderhandelen, zei hij in de New York Times, want Iran krijgt de komende zeven jaar toch brandstof uit Rusland voor de kernreactor in Bushehr. Het land onderhandelt zelfs over gezamenlijke productie. Dat betekent dat Iran het zelfs na zeven jaar niet nodig zou hebben om zelf brandstof te kunnen produceren.

Een Amerikaanse diplomaat meldde dat de VS een termijn van twee cijfers wilde hebben. Dat is al wat vager dan de 20 jaar die de regering eerder eiste. En daarmee begint de mogelijkheid van een compromis dichterbij te komen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.