#MOAB: zo ziet de verkrachting van de aarde eruit

Donderdag om 19.30 uur lokale tjid gooide de MC-130 Talon van de Amerikaanse luchtmacht haar GBU-43/B bom op het oosten van Afghanistan, meer bepaald in het Achin district van de provincie Nangarhar, die grenst aan de Pakistaanse provincie Khyber Pakthunkwa. Vrijdag kort na de middag verscheen een drone-opname van de inslag van de bom op Defense Video Imagery Distribution System, met de notitie erbij dat de beelden rechtenvrij waren. Korte tijd later werd de link echter onbruikbaar. MO* maakte enkele screenshots van de video voordat die uit de ether genomen werd. Gelukkig blijkt dat dezelfde video intussen op Youtube staat:

In een duidingsstuk op deredactie.be zegt Jens Franssen: ‘De “mother of all bombs” (Massive Ordnance Air Blast of MOAB, nvdr.) is de zwaarste niet-nucleaire bom die de Amerikanen in huis hebben. Die bom weegt zo’n 10.000 kilogram, het gewicht van bijna tien auto’s. De MOAB is ook een zogenoemde thermobare bom, die een enorme vuurbal en een enorme luchtverplaatsing veroorzaakt. “Thermo” verwijst naar de grote hitte die de bom veroorzaakt, “bare” verwijst naar de drukgolf die ontstaat als de bom ontploft.’

Volgens het Afghaanse ministerie van Defensie zou het bombardement met de GBU-43/B, die zo’n 300 miljoen dollar per stuk kost, 34 militanten van IS gedood hebben en geen burgerslachtoffers gemaakt hebben.

Volgens het Afghaanse ministerie van Defensie zou het bombardement met de GBU-43/B exact 36 militanten van IS gedood hebben en geen burgerslachtoffers gemaakt hebben. Het is echter onwaarschijnlijk dat het ministerie op zo een korte tijd zo een precies aantal doden kan opgeven. De verwoesting van de bom is zo totaal, dat iedereen die op of nabij de plaats van inslag was, zeker verpulverd is. Tot nu zijn journalisten niet toegelaten op de plek, dus mn of meer objectieve informatie is momenteel niet te vinden.

Abdullah Abdullah, de ceo en dus nummer 2 van de Afghaanse regering liet vanochtend weten dat de aanval gebeurd was na coördinatie met de Afghaanse overheid. Deze aanval was nodig om de mensen in Nangarhar te beschermen tegen Daesh (IS) en toont de bereidheid van de regering om hard op te treden tegen deze terroristen. Voormalig president Hamid Karzai liet dan weer weten dat het onaanvaardbaar was dat de Amerikanen Afghaans grondgebied gebruiken om hun verwoestende wapens uit te testen.

Dat gevoel lijkt in de loop van de dag steeds meer veld te winnen in Afghanistan, afgaande op wat er gedeeld wordt op Twitter. Als het gevoel van een schending van het vaderland inderdaad de overhand krijgt, dan zou deze moab, nog veel meer dan de daisycutters die tegen Osama bin Laden gebruikt werden in het Tora Bora grottencomplex, een verdere opstoot van Afghaans nationalisme en anti-Westerse gevoelens kunnen veroorzaken.

Ideologische opgang

Dat betekent echter niet noodzakelijk dat IS-K (de provincie Khorasan van de Islamitische Staat, zoals de lokale afdeling van IS in Afghanistan en Pakistan heet) aan rekruten zou winnen. De extreem sektarische aanpak van IS-K en het absolute verwerpen van nationalisme strookt niet met de strijd die de Afghanen nu al bijna veertig jaar voeren om de zeggenschap over hun land en cultuur te heroveren. De VS schatten het aantal IS-strijders in Afghanistan op 800 tot 1500. Het Afghanistan Analysts Network publiceerde vorig jaar nog een paper waarin de onderzoekers stellen dat de aanwezigheid van IS op het slagveld vermindert, maar dat hun ideologische boodschap misschien wel aan een opgang bezig is.  

Zelfs degenen die door dit soort massieve bombardementen tot verzet bewogen worden, zullen eerder hun plaats vinden bij Taliban of aanverwante netwerken, omdat ze nauwer aansluiten bij het gevoel dat het moederland aangevallen en verkracht is.

P.S. In het oorspronkelijke artikel namen we het cijfer van 300 miljoen dollar kostprijs voor één GBU-43/B bom over. Volgens woordvoerders van de Amerikaanse luchtmacht zou de productie van één moab echter “slechts” 170.000 dollar kosten. Daarin zit dan echter niets van de research en ontwikkelingskosten, die volgens de meeste bronnen oplopen tot 314 miljoen dollar. Aangezien de VS op dit moment 20 van deze megabommen geproduceerd hebben, schat The Guardian de kostprijs per stuk -inclusief ontwikkeling- op 16 miljoen dollar.