Linkse lijstjes

© Brecht Goris

 

Afgelopen week ontstond er, zoals te verwachten viel, enige commotie rond de lijst met “invloedrijkste Vlaamse intellectuelen” die De Morgen publiceerde. Wie er onterecht niet of net wel in voorkwam, wie wel en niet in het panel zat, wie er al dan niet op reageerde, de zin en onzin van lijstjes tout court: het was allemaal Twitterstof en voer voor ellenlange Facebookdiscussies.

Met name de quote dat “links wel mededogen heeft met vluchtelingen, maar niet meer met het blanke proletariaat” stuitte op verontwaardiging.

Nummer 1 van de lijst, partijvoorzitter van de N-VA en Antwerps Burgemeester Dewever had er geen zin in, dus mochten nummer 2 en 3, David Van Reybroeck en Patrick Loobuyck, in een uitgebreid interview dieper ingaan op hun verkiezing en de toestand van het intellectuele denken in onze contreien en daarbuiten. Ook dat interview deed stof opwaaien. Met name de quote dat “links wel mededogen heeft met vluchtelingen, maar niet meer met het blanke proletariaat” stuitte op verontwaardiging.

Terwijl Nigeriaanse tieners hun armoedige lijf verkopen voor pakweg 5 euro en Soedanezen op de vlucht overleven in de jungle van de wetteloosheid, maakten we ons met z’n allen druk over een lijstje in de krant. Het leek me op het eerste zicht dan ook wat tegen te vallen met het mededogen van links voor mensen op de vlucht.

Het blanke proletariaat waarvan sprake hield zich intussen ver weg van het intellectuele gekissebis. Geen idee wat zij vinden van het mededogen dat hen zogenaamd wordt onthouden, maar als ze vaak genoeg horen dat niemand van hen wakker ligt, valt het hen allicht makkelijk om dat voor waar aan te nemen.

Zelf beschouw ik de gestroomlijnde en platgekauwde clichés over links en al zijn zonden en gebreken intussen met enige wanhoop. Of iets waar is of niet doet al lang niet meer terzake. Mantra’s zijn er om te herhalen, tot je er een bouncy beat kan onderzetten.

‘Als intellectueel mag je af en toe met je botten in de modder van de werkelijkheid staan’, stelde Patrick Loobuyck terecht in het interview.

Ik vroeg me af welke werkelijkheid hij bedoelde. Dat er een kamerbreed verschil is tussen sommige partijpolitieke strapatsen en veronachtzamingen en wat er aan de basis gebeurt, dat leek beide heren te ontgaan. Ik dacht aan al de organisaties die elke dag werk van maken van armoedebestrijding en sociale huisvesting, aan vakbonden die zich onverminderd blijven bekommeren om de rechten van laaggeschoolde arbeiders en mensen in precaire arbeidsstatuten, aan buurt- en jeugdwerkers die hun tijd en energie besteden aan het vooruit helpen van wie met te weinig aan de start kwam.

Blijf op de hoogte

Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het mondiale nieuws
Volgens sommige intellectuelen maken zij blijkbaar geen deel uit van “links”, rommelen zij maar wat aan in de marge. ‘Ja maar, we bedoelen natuurlijk partijpolitiek links’, sputterde een van de interviewees. De modderige werkelijkheid waarvan sprake omvat dus geen parlementaire tussenkomsten en opinies van Meryame Kitir, Raoul Hedebouw of Evita Willaert, om er maar een paar te noemen; mensen die vanuit de rangen van hun respectievelijke partijen hun best doen om sociale ongelijkheid en stuitende armoede aan te klagen, maar volgens de betreffende stelling absoluut te verwaarlozen zijn.

De heren vertrouwden ons ook toe hoezeer ze zich ergerden aan zowel links als rechts. Het zal best. Rechts houdt triomfantelijke nieuwjaarsspeeches, links gedraagt zich als een kreupel hert in het jachtseizoen.

De heren vertrouwden ons ook toe hoezeer ze zich ergerden aan zowel links als rechts. Het zal best. Rechts houdt triomfantelijke nieuwjaarsspeeches, links gedraagt zich als een kreupel hert in het jachtseizoen. Je vraagt je af waar we nog verkiezingen voor nodig hebben. In het “moedige midden” tussen links en rechts beperkt men zich intussen tot wat nietszeggende gemeenplaatsen. ‘Ik denk dat je door samenwerking verder geraakt dan door tegenwerking’, orakelde voorzitter Wouter Beke op de nieuwjaarsreceptie van cd&v. Of dat ook opging voor samenwerking met dictatoriale regimes als het Soedanese kwamen we niet te weten. In het midden waait het wellicht wat minder hard, maar spannend is het er zelden. Waar geen tegenwerking bestaat wordt er ook weinig beslecht.

Als progressieve intellectuelen de welluidende, maar niet noodzakelijk correcte baselines van rechts gaan herhalen, dan kunnen we terecht stellen dat rechts in een gecapitonneerde zetel zit, een op wieltjes bovendien.

Wie echt midden in de modder van de lelijke werkelijkheid staat, helaas zonder botten aan, heeft niets aan het gekrakeel en de nonsens, maar ploetert dapper verder.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.