Zijn dit de politici die we verdienen?

Trumpisme in de Wetstraat

(c) Brecht Goris

Walter Zinzen vindt het in deze coronatijden 'redelijk ongelooflijk' hoe de stijl van de Amerikaanse president Donald Trump school maakt in Europa, ook in ons eigen land. Zo is hij niet te spreken over hoe een politicus als Bart De Wever zich de jongste weken gedraagt.

Het is redelijk ongelooflijk hoe de stijl van de Amerikaanse president school maakt in Europa. Boris Johnson kenden we al als Trump-imitator, maar sedert het uitbreken van de coronacrisis hebben we er ook eentje bij ons, en wat voor eentje: Donald De Wever.

Net zoals zijn grote voorbeeld is De Wever een grootmeester in het liegen en bedriegen, het innemen van een standpunt om kort nadien precies het tegenovergestelde te verkondigen, en de schuld voor al wat mis gaat steevast in de schoenen van iemand anders te schuiven. Dat was natuurlijk al zo voor er van corona sprake was, maar nu loopt het echt de spuigaten uit.

Laten we vooreerst even naar Washington kijken: toen het coronavirus de Verenigde Staten bereikte, noemde de bewoner van het Witte Huis het een hoax, bedrog dus. Eens iets anders dan fake news. Maar even later noemde hij het zonder verpinken niet alleen een heel gevaarlijk maar ook een vijandelijk virus en wist hij wel goed hoe dat kwam: het was de schuld van Europa, dat te laks had gereageerd en nu het grote Amerika bedreigde. En om de Europese vijand een lesje te leren, verbood hij prompt alle EU-burgers de toegang tot zijn grondgebied.

Blijf op de hoogte

Schrijf je in op onze nieuwsbrieven en blijf op de hoogte van het mondiale nieuws
Vervolgens verkondigde hij dat de VS de strijd tegen het virus aan het winnen zijn. Terwijl zijn eigen coördinator voor epidemiebestrijding net gezegd had dat het ergste nog moest komen.

De bocht op het Schoon Verdiep

Richten we nu de blik op Antwerpen en de bewoner van het Schoon Verdiep. Op 7 maart woonde hij de première bij van de musical Mamma Mia, in een kanariegeel kostuum met olifantenpijpen. Zijn boodschap was dat alle maatregelen om het coronavirus te bestrijden sterk overdreven waren. De regering mocht wel eens bedenken dat de Antwerpse haven niet mocht lijden onder al dat paniekerig coronagedoe.

Geen week later eiste de man, wiens minachting voor het federaal niveau het alfa en omega van zijn politiek handelen bepaalt, dat er een federaal noodplan zou komen omdat de tot dan toe genomen maatregelen hoogst onvoldoende waren. Vervolgens kondigde hij aan dat hij premier van de federale regering wou worden. ‘Dat meende hij niet,’ zei professor Carl Devos, ‘iedereen rond de tafel wist dat’.

Onze eigen kleine Trump wil altijd en overal gelijk krijgen en geen compromissen sluiten

Hij meende het niet? Dus loog hij? Dat was dan niet zijn eerste keer. In de aanloop naar de verkiezingen van vorig jaar kondigde hij aan dat hij minister-president van Vlaanderen wou worden. Menigeen geloofde daar ook toen niets van. 'Hij zal wel burgemeester blijven', kon je overal horen. En inderdaad, dat bleef hij.

In zijn plaats werd Jan Jambon minister-president. Maar die was, in opdracht van de partijleider, de verkiezingen ingegaan als kandidaat-premier! Ook dat was dus een leugen.

Consequentie

Maar dat is niet alles. Onze eigen kleine Trump wil altijd en overal gelijk krijgen en geen compromissen sluiten. Karel De Gucht wist het al in 2008: hij noemde de N-VA'ers toen 'caractériels' omdat ze tot geen enkel communautair akkoord bereid waren.

In 2010 slaagden de voorzitters Elio di Rupo en Bart De Wever, van de PS en de N-VA, toen al de twee grootste partijen, er niet in een historisch communautair akkoord te sluiten. Bij de vorming van het kabinet Michel-I ging het wel vlot, omdat de N-VA haar communautaire eisen toen voorlopig had opgeborgen.

Maar toch ging het nog mis. In december 2018 liet de N-VA de regering vallen omdat ze niet akkoord wou gaan met het zogenaamde Marrakesh-pact , hoewel het parlement dat pact met een tweederde meerderheid had goedgekeurd. De gevolgen van deze lichtzinnige daad laten zich tot op vandaag voelen. Het kabinet–Wilmès is qua samenstelling nog altijd het kabinet–Michel, zij het zonder N-VA. Maar kijk, vorige week wou de N-VA ineens terug in die regering.

Nee, consequentie is geen eigenschap waarin de N-VA uitblinkt. Ook op dit punt is de gelijkenis met Trump opvallend.

Het geheugen van Coens

Wat evenwel verbaast, is dat de CD&V blijft volhouden dat een nieuwe federale regering – een echte dan  — er één moet zijn met de N-VA. Normaal gesproken moet die er komen na de coronacrisis. Uitentreuren blijft de nieuwbakken CD&V-voorzitter Joachim Coens herhalen dat een stabiele regering niet mogelijk is zonder de grootste Vlaamse partij. Nadat uitgerekend de N-VA de vorige regering heeft doen vallen? Hoe stabiel was dat? Hoe groot is het geheugen van meneer Coens eigenlijk?

Het CD&V-praatje – en dat van een aantal liberalen – dat een federale regering een meerderheid moet hebben aan beide zijden van de taalgrens, is al even ongeloofwaardig. Toch uit de mond van een partij, die nog steeds in een kabinet zit waar de grootste Waalse partij, de PS, geen deel van uitmaakt. Aan Vlaamse kant is dus wel een meerderheid vereist, aan Franstalige kant is dat helemaal niet nodig.

Andermaal een Trumpiaans trekje: eigen volk eerst, de anderen moeten maar buigen.

Wat ook merkwaardig is: in Vlaanderen bestaat weinig begrip voor de afkeer in Wallonië , en zeker bij de PS-achterban, van de N-VA. Die afkeer heeft de N-VA geheel en al aan zichzelf te wijten. De Franstalige politicoloog Pascal Delwit formuleerde het in De Morgen zo: ‘Niet alleen staan de PS en de N-VA van alle partijen inhoudelijk het verst uit elkaar, sinds de kiescampagne van 2007 zat de N-VA voortdurend op de kap van de PS. Na dertien jaar blijft dat hangen, bij de leden en militanten.’

En ook niet-PS'ers onthouden dat De Wever en zijn partij de Walen systematisch beschrijven als hangmatluiaards, die de Vlaamse spaarcenten opsouperen. Precies zoals Trump dat doet met de Mexicanen.

De particratie is een vorm van Trumpisme

Is het niet dit soort praktijken dat we meestal associëren met Trump? En hopen we daarom niet dat hij moet opstappen?

De treurige waarheid is evenwel dat niet alleen de N-VA maar de hele politieke klasse lijdt aan een ziekte, die voor de toekomst van ons land erger is dan het coronavirus: een vorm van Trumpisme die we particratie noemen. Het landsbelang moest, zelfs in deze benarde tijden, het afgelopen weekend weer eens wijken voor partij- en persoonlijke belangen. Zo haalden Vlaamse en Waalse liberalen een belangrijke buit binnen: ze behouden samen tien ministerposten in de rompregering-Wilmès.

Een nieuwe regering vormen met andere partijen en dus nieuwe ministers? En met maar één liberaal? Geen sprake van. Corona of geen corona.

Ik moge nog eenmaal mijn wijsheid elders halen: bij Guy Tegenbos, die in De Standaard terugblikt op veertig jaar ervaring als politiek verslaggever. Vol afschuw beschrijft hij wat hij de afgelopen week heeft meegemaakt: ‘Terwijl het volk naar het scherm keek, waren de leepste partijvoorzitters bezig met macabere machtsspelletjes. Politieke deontologie of goed bestuur waren in geen velden of wegen te bekennen. Het ging om de macht. Nog nooit heb ik zoveel leugens, bedrog, postjesjagerij en politiek gekonkel gezien in één week tijd.’

Is het niet dit soort praktijken dat we meestal associëren met Trump? En hopen we daarom niet dat hij moet opstappen?

Maar in eigen land kijken we weg. Ja , het virus houdt ons bezig, maar ooit zal de epidemie voorbij zijn. Wat dan? Een oud spreekwoord zegt dat we de politici hebben die we verdienen. Zou het werkelijk?

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.