Stuk Petermann-gletsjer dreigt af te breken

De Petermann-gletsjer is de grootste en meest noordelijk gelegen gletsjer van Groenland. De voorbije jaren ontstond een enorme barst in de gletsjer. Op de gletsjer heeft zich een brede rivier gevormd met een debiet van 50 kubieke meter per seconde. De rivier mondt uit in een diepe draaikolk van smeltend ijs.
Metingen wijzen uit dat warme golfstromen vanuit het zuiden van de Atlantische Oceaan het ijs doen smelten aan een veel hoger tempo dan aan het ijsoppervlak. Een schots ter grootte van Manhattan kan nu elk moment afbreken, zo is te zien op satellietbeelden. Vorig jaar kwam er al een stuk van 37 km² van de gletsjer af. Ditmaal gaat het om een deel dat vijf keer zo groot is, naar schatting 5 miljard ton ijs. Dit heeft gevolgen voor de wereldwijde zeespiegelstijging.

IJsberg scheurt af

Half juni zette het Greenpeaceschip de Arctic Sunrise koers naar de Petermann-gletsjer om de evolutie op de voet te volgen en de impact van de klimaatverandering te registreren.
Het Greenpeace-schip bevindt zich op 82 graden Noorderbreedte, nabij de Noordpool. Om de wereldleiders met de neus op de feiten te drukken, wil Greenpeace in de komende weken live verslag uitbrengen van deze gebeurtenis.
Het steeds sneller smeltende poolijs is immers een belangrijk gevolg van de opwarming van de aarde. Een enorme ijsberg die zich losscheurt van de Petermann-gletsjer maakt dit zeer aanschouwelijk. De timing is niet toevallig. In december 2009 onderhandelen wereldleiders in Kopenhagen over een nieuw klimaatakkoord. Greenpeace voert het hele jaar wereldwijd campagne om ervoor te zorgen dat daar een sterk akkoord uit komt.

Levensomstandigheden veranderen

Juist de poolgebieden zijn extreem gevoelig voor veranderingen. Volgens recent onderzoek van NASA wordt de ijskap van de Noordpool niet alleen kleiner, maar ook dunner en jonger. Het zee-ijs is drastisch dunner geworden tussen 2004 en 2008. Oud ijs (ouder dan twee jaar) smelt langzamer dan nieuw ijs en komt minder snel terug. Als het permanente ijs in dit tempo verdwijnt, hebben we vanaf 2030 ijsvrije zomers op de Noordpool.
Die klimaatverandering betekent ook dat het leven van de Inuit een stuk moeilijker wordt. Zij zijn afhankelijk van het ijs voor hun manier van leven en voor hun voedsel. Als de diersoorten waarop ze jagen naar noordelijker streken migreren, kunnen ze niet meer jagen. Alleen een sterk engagement van alle landen op de klimaattop van Kopenhagen, kan de gevaarlijke klimaatopwarming enigszins afremmen.