Soedan: twee landen, dubbele problemen

Nickson Deng Peter, de nummer twee bij de vertegenwoordiging van Zuid-Soedan in Brussel, geeft toe dat er nog veel werk aan de winkel is om zijn jonge land op sporen te zetten. ‘De prioriteiten van de regering liggen bij veiligheid en ontwapening, onderwijs, het aantrekken van geschikt personeel en de opbouw van politieke instellingen en infrastructuur.’

Zuid-Soedan rekent daarvoor op de wijd verspreide diaspora, maar in de eerste plaats op samenwerking met de onmiddellijke buurlanden en partners van de Oost-Afrikaanse Gemeneenschap. ‘Negentig procent van ons voedsel komt uit Kenia en Oeganda, de economie in die landen heeft dus ook een voordeel bij een goed werkend Zuid-Soedan’, zegt Peter. Voor zijn overheidsinkomen moet Zuid-Soedan het nu vooral hebben van olie en buitenlandse hulp. ‘Hulp is altijd beperkt in tijd en je kan er ook geen land mee ontwikkelen. Bovendien wordt er veel geld beloofd dat er niet altijd komt.’ In de toekomst wil het land minder afhankelijk worden van olie; het wil massaal inzetten op landbouw als motor van de economie. ‘We hebben een goed klimaat en kunnen een belangrijke uitvoerder van landbouwproducten voor de regio worden.’

Ook Soedan zelf moet zich aanpassen aan de nieuwe situatie. ‘We zijn al even besparingen aan het doorvoeren omdat we wisten dat er moeilijke tijden aankwamen’, zegt Mada el Fatih, woordvoerder van de Soedanese ambassade in België. Ook Khartoem wil inzetten op landbouw en hoopt bovendien de recent ontdekte goudmijnen te kunnen exploiteren. Intussen is Soedan verzwakt door de jarenlange gewapende conflicten in Zuid-Soedan, Darfoer, het oosten, de Blue Nile-regio en Zuid-Kordofan. ‘De rebellen beginnen eisen op tafel te leggen die niet enkel meer met hun lokale strijd te maken hebben’, zegt El Fatih. Zijn collega op de Zuid-Soedanese vertegenwoordiging Deng Peter: ‘De rebellen in het zuiden en Darfoer vragen net als wij een Soedan dat gebaseerd is op vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid.’