Ingenieurs zonder grenzen

Lokale gemeenschappen in ontwikkelingslanden kunnen rechtstreeks de hulp inroepen van IZG, maar meestal loopt de aanvraag via een organisatie die ter plaatse actief is. Het gaat telkens om concrete en kortlopende opdrachten zoals watervoorzieningen, toepassingen voor zon- en windenergie, het uitvoeren van wateranalyses of het opstellen van budgetten. De ingenieurs doen dat vrijwillig, IZG financiert de reiskosten en de aanvrager zorgt voor kost, inwoon en vervoer ter plaatse.

IZG kiest bij voorkeur projecten die niet gefinancierd worden langs de gebruikelijke hulpkanalen. Naast de missies naar ontwikkelingslanden, geeft IZG ook advies op afstand. Begin 2011 formuleerden twee ingenieurs bijvoorbeeld adviezen over de plannen voor de uitbreiding van een ziekenhuis in Burkina Faso.

IZG ontstond twintig jaar geleden in de schoot van de Koninklijke Vlaamse Ingenieursvereniging, onder impuls van de toenmalige voorzitter Henry Mainil. Dino Galbusera was er van in het begin bij betrokken en ging intussen meerdere keren naar Afrika voor IZG. Zijn motivatie? ‘Ik heb zelf altijd veel kansen gekregen en probeer die kansen ook te creëren voor anderen’, zegt Galbusera. ‘Maar ook mijn nieuwsgierigheid, opvoeding, sociale ingesteldheid, ervaring bij de scouts en geloof spelen een rol.’

Elke missie is een ontgoocheling en een verrijking, zegt Galbusera. ‘Zeker in Afrika is er veel kapotgegaan door ondoordachte ontwikkelingshulp. Mensen die altijd dingen krijgen, hebben geen reden meer om zelf iets te doen. Ngo’s leveren soms een strijd om in een gebied actief te mogen zijn. Wij vragen altijd ook een inspanning van de gemeenschappen zelf. Soms kiezen zij dan om met anderen samen te werken die geen inzet van hen vragen. De afhankelijkheid van de sponsors leidt tot een gebrek aan kritische instelling. Bovendien wordt er heel weinig samengewerkt onder verschillende ngo’s. Dat zijn dingen die mij teleurstellen.’

Anderzijds had Galbusera ook positieve ervaringen tijdens zijn missies: ‘De band die ik daar met enkele heel arme mensen opgebouwd heb bijvoorbeeld. Ik heb ontzettend veel van hen geleerd. Ze beschikken over een levenslust die wij niet meer kennen. Het stelt me in staat om veel dingen te relativeren. Wij maken ons hier veel te veel zorgen.’

Hun aanwezigheid en hulp wordt volgens Galbusera door de plaatselijke bevolking enorm geapprecieerd. ‘We zijn daar niet voor het avontuur of omdat het onze job is, we zijn er effectief om de mensen te helpen. Zij weten ook dat wij dat vrijwillig doen en je merkt dat aan hun houding tegenover ons’, zegt Galbusera. ‘Bovendien zijn de meeste vrijwilligers van IZG van oudere leeftijd en dat dwingt in andere culturen vaak respect af.’

IZG hoopt dat er in de toekomst nog vaker op hun expertise beroep zal gedaan worden. Galbusera: ‘De noden zijn heel groot, maar het aantal projectaanvragen zijn helemaal niet in verhouding tot de noden.’