Geen hulp voor miljoen Soedanezen in hongersnood

‘Bijna een miljoen mensen hebben hulp nodig, maar bevinden zich niet binnen het bereik van hulpverleners. Het is een ernstige humanitaire crisis’, zegt John Ging, de sterke man bij operaties van de sectie humanitaire zaken van de Verenigde Naties. ‘Het is 2013, en er leven honderdduizenden mensen in zo’n hopeloze en zielige omstandigheden. Dat wij, humanitaire organisaties, er niet in slagen hen hulp te bieden is onacceptabel’, aldus Ging in The New York Times.

Geen toegang tot conflictgebied

Het Noord-Soedanese Volksbevrijdingsleger (SPLA) heeft grote gebieden van de provincies Janub-Kordofan en An-Nil-al-Azraq in handen. In februari 2012 sloot de rebellenbeweging een akkoord af met de Verenigde Naties, de Afrikaanse Unie en de Arabische Liga. Daardoor kregen hulpverleners onbeperkte toegang tot gebieden die door de rebellen gecontroleerd worden. Het akkoord kreeg ook de zegen van de Veiligheidsraad.

De Verenigde Naties en hulpgroeperingen beschuldigen Soedan er echter van hen de toegang tot de regio te belemmeren. Valerie Amos trok in juli vorig jaar reeds aan de alarmbel. Ze is het hoofd van het Bureau voor de coördinatie van humanitaire zaken van de Verenigde Naties. ‘De Soedanese regering accepteert de voorstellen, maar ze laat niet toe dat ze ook daadwerkelijk uitgevoerd worden’, zei Amos.

Hulporganisaties niet geliefd

De twee zuidelijke provincies Janub-Kordofan en An-Nil-al-Azraq zijn omgeschapen tot oorlogszones. ‘Er heerst stilte van hulporganisaties over de crisis en die stilte doodt’, besluit Mukesh Kapila. Hij leidde in 2004 de operaties van de Verenigde Naties in Soedan. Hij bezocht het oorlogsgebied vorige maand nog, hoewel hij daarvoor geen toelating had gekregen van de autoriteiten.

Geen enkele organisatie wil de Soedanese regering van president Omar al-Bashir volledig links laten liggen, meldt The Guardian. Niemand wil het risico lopen dat het regime hen ook de toegang verbiedt tot de rest van Soedan. De relaties tussen de Soedanese autoriteiten en hulporganisaties zijn bekoeld sinds de overheid hulpverleners verjoeg in 2009. In juni vorig jaar gebeurde dat opnieuw.

Mukesh Kapila vindt de gematigde aanpak verkeerd. ‘Het is zinloos om op een goed blaadje te willen staan bij een regering die de toegang tot gebieden afwisselend toelaat en verbiedt, gewoon in functie van hun eigen belangen’, besluit Kapila.

Hulpverleners in het geheim actief

‘We voeren al een tijdje gesprekken met de Soedanese overheid in de hoofdstad Khartoem, om humanitaire acties toe te laten’, aldus Oxfam International. ‘We willen er op die manier voor zorgen dat zowel nationale als internationale organisaties de getroffen gebieden kunnen bereiken. We willen zowel regio’s die gedomineerd worden door rebellen bereiken, als achtergestelde gebieden die in handen zijn van de autoriteiten’, meldt Oxfam.

Andere grote hulporganisaties verklaarden off the record dat ze de conflictzone wel regelmatig betreden. Ze voeren daarvoor echter niet openlijk campagne. Ook plaatselijke liefdadigheidsinstellingen voeren operaties uit in het gebied, meldt The Guardian.

‘Als de regering van president Omar al-Bashir de hulp blijft tegenhouden, ben ik voorstander van een grote grensoverschrijdende operatie in Soedan’, aldus Kapila in The Guardian. Het doet denken aan Operation Lifeline Sudan, die opgestart werd in 1989. In het kader van die actie brachten meer dan veertig niet-gouvernementele organisaties hulp naar het zuiden van Soedan, dat inmiddels onafhankelijk is geworden. Ze deden dat ondanks bombardementen van de overheid in de regio.