‘Wat er gaande is in Venezuela, is voor niemand duidelijk. Wie anders beweert, die liegt’, schrijft Orlando Verde in deze neerslag van een jaarlijks gastcollege over Venezuela bij CIMIC/Thomas More Mechelen. ‘Het conflict is vaak in het nieuws geweest en daarom komen namen ons bekend voor. We hebben een idee waar die namen voor st ...

Laat ons het debat over 'cultural appropriation' blijven voeren, vraagt Orlando Verde, maar dan met respect voor elkaar en oprechte pogingen om elkaar te begrijpen. Want het is een terugkerende discussie waar we maar geen vooruitgang op lijken te boeken. 

De straten van Caracas zijn al maandenlang het toneel van massademonstraties en misselijk makend geweld. De regering wil eind deze maand een nieuwe grondwetgevende vergadering laten verkiezen, wat alles nog meer op scherp zet. Orlande Verde kijkt met afschuw toe hoe zijn vaderland wegzinkt in de crisis.

De politieke en economische crisis in Venezuela wordt week na week grimmiger en uitzichtlozer. Orlando Verde vroeg drie Venezolaanse auteurs om hun samenvatting van de toestand in in hun land. Drie getuigenissen over versnellend verval, opgesmukt autoritarisme en het wachten op een feest.

MO*columnist Orlando Verde was verrast toen hij in De Standaard een artikel las van Mia Doornaert. Verrast omdat ze begrip toonde, onbevooroordeeld en zonder te oordelen (niet altijd haar sterkste kant). Aanleiding voor het artikel was de overwinning van het Front National na de Franse verkiezingen begin december.

Op 6 december boekte de Venezolaanse oppositie de eerste electorale overwinning sinds 2007, meteen goed voor 112 zetels in het parlement, terwijl de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela 55 zetels haalde. Dat kan veel betekenen voor het socialistisch project van de overheid, zegt Orlando Verde.

‘Ik was een van de beste studenten op de middelbare school’, zegt Orlando Verde. ‘Bij wijze van erkenning stelde een professor voor om mij naar de militaire luchtvaartschool te sturen. Dat was een eer in Venezuela, waar de stoere uitstraling van uniformen iedereen kon verleiden. Ik mocht erbij. Ik was toen  ...

Ooit had een verontschuldiging de smaak van een overwinning: de dader gaf eindelijk toe aan de stoïsche volharding van het slachtoffer. Vandaag is een verontschuldiging te vaak gereduceerd tot een retorische truc en heeft de bittere nasmaak van de frustratie, zegt Orlando Verde.

Orlando Verde heeft deze maand geleerd dat vooral één mechanisme racisme in stand houdt: ‘En het komt telkens terug, onafhankelijk van de omstandigheden.’

Een maand geleden ontvingen de uitbaters van een Antwerpse videozaak een brief. Ze werden imagoverlagend verklaard en moesten een boete betalen. ‘Dat is niet minder dan een open deur voor discriminatie en geeft ons een vreselijk ondemocratische boodschap', zegt Orlando Verde in zijn maandelijkse column.

‘Naast de te vaak voorkomende vriendjespolitiek en de heropleving van het populisme, de personencultus, het nationale elftal en de filmindustrie, hebben Venezuela en België nog een paar zaken gemeenschappelijk’, zegt MO*columnist Orlando Verde. ‘Een grens met het Koninkrijk der Nederlanden, bijvoorbeeld’.

Een van de uitdagingen van onze tijd is consequent blijven, zegt Orlando Verde. 'Voordat we het beseffen, verraden we onze eigen principes en worden we veroordeeld door degenen die ons het meest dierbaar zijn.'